De eerste week Santa Cruz

Mijn eerste reisverslag, daar is die dan! Ik ben nu precies een week in Santa Cruz, California en heb al een heleboel meegemaakt. Tijd om dat met jullie te delen :)

Ik zou eerst alleen vliegen, maar door nare omstandigheden is Markjan de vrijdag voor mijn vertrek terug gekomen naar Nederland en konden we samen weer naar Amerika vliegen. Dat was toch wel een opluchting!
Vrijdag begon mijn avontuur eigenlijk met mijn laatste werkdag..*snif*..dat was een rare dag! Dit was voor het eerst dat ik mij kan herinneren dat ik niet kon eten van de spanning.
Om half 10 was er gezamenlijk koffie-drinken. Marjon, hoofd van afdeling, was op haar vrije dag met haar kindjes naar het werk gekomen om mij toe te spreken en een prachtige bos bloemen te overhandigen. Daarna Ton, arts-microbioloog, met mooie woorden een ontzettend mooie bos bloemen. Als laatste de collega's, die samen een onwijs leuk cadeau in elkaar hadden
geknutseld: 2 kussenslopen waar iedereen wat op had geschreven+een lieve kaart. Ik heb ze meegenomen hoor! Na de lunch kon ik mijn laatste rondje gaan maken en heb ik iedereen gedag gezegd...daarna snel doorgegaan naar Welsum, waar Markjan inmiddels was aangekomen na drie weken Santa Cruz! Daar eerst maar eens wat traantjes weggepinkt. Sabine, Menno en Friso (broertje van Markjan) waren er ook, daar hebben we een gezellige avond mee gehad. Later kwamen George (onze hond-oppas) met zijn vriendin Monique nog langs, samen met Milo! Wat waren we blij om hondje weer te zien, maar hij ons ook! Hij heeft een tijdje staan joelen tegen Markjan, zo lief :D

Zaterdag 22 oktober stond de hele dag in het teken van de begrafenis waar Markjan voor terug is gekomen. 's avonds toch maar omschakelen, want ik had mijn afscheidsfeestje voor de familie gepland, inclusief zelfgemaakte (lees: door-mam-gemaakte) amerikaanse hapjes
(mini-hamburgers, wraps etc). Was erg geslaagd!
Zondagavond met de ouders van Markjan afgesproken in Zwolle en daar lekker
gegeten, was gezellig :) op de terugweg nog even langs George met Milo. Maandag hebben we het rustig aan gedaan en hebben we wat door Doetinchem gestruind.
Dinsdag 25 oktober erg druk geweest. Wel eerst rustig de tijd genomen voor een bezoek aan Netty, daarna door naar Obelink voor een rugzak, want mijn oude was stuk. Nog afscheid genomen van oma en 's avonds kwam het moeilijkste: mijn koffer inpakken!
Heb een boel van mijn geliefde schoenen thuis moeten laten, die ik nu toch wel erg mis! Maar, het was gelukt! Volgens onze weegschaal kon er nog 0.8 kilo bij in, maar dat was mooi binnen de 23 kilo. Gelukkig was Markjan alleen met een rugzak teruggekomen. Hij kon dus een weekendtas vol weer meenemen naar Santa Cruz... volgepropt met mijn spullen natuurlijk :D!. Daarna nog mijn eigen rugzak vol gestampt en toen was het rond 12 uur toch echt tijd om te gaan slapen, aangezien om 3 uur de wekker alweer zou gaan... ;) 's nachts was het spitsuur op de
badkamer maar uiteindelijk waren we allemaal rond 4 uur klaar. Afscheid genomen van de katjes en toen op weg naar Schiphol!

Daar aagekomen kwam Friso ons achterop lopen. Die was helemaal uit Groningen gekomen om mij (ons) uit te zwaaien. Na 3 kwartier kletsen en koffie drinken wilde ik wel graag gaan inchecken, omdat we dat thuis nog niet hadden gedaan (zenuwachtige ik:'stel dat er iets mis is, je weet maar nooit' haha). Dus alles wat vanaf het inchecken zou gebeuren zou nieuw voor mij zijn. Eenmaal aan de balie bleek dat mijn koffer PRECIES 23 kilo was! Hadden we dat even goed gedaan! Toen: een laatste zwaai naar mijn ouders, broertje Jorik en Friso en toen gingen we door de douane controle. Man, wat een inmens groot shopgedeelte heb je daarachter zeg! En duuuuur! Ik kan ook iedereen heel sterk afraden om pannenkoeken of poffertjes te gaan eten bij dat Holland-food gedeelte... tenzij je gebakken olie wilt en zeer onvriendelijk behandeld wilt worden natuurlijk :) Dan ben je aan het juiste adres. Om half 9 konden we naar de juiste gate en gingen we daar door 3 controles: paspoort met boarding-pass, scan van boarding pass en body- en handbagage scan+fouilleren. Zonder problemen doorheen gekomen. Daarna nog een tijdje moeten wachten in een overvolle wachtruimte en rond half 10 mochten we boarden..spannend! De stoel naast ons (aan het raam) was nog vrij toen we de vlucht hadden geboekt, maar helaas kwam er toch iemand zitten. Ik vond het wel meevallen hoe krap het allemaal was. Oke, de ruimte bij de armen zou ruimer kunnen, maar ik als klein persoon had geen moeite met de beenruimte. Rond 10 voor half 11
stonden we dan eindelijk klaar voor de startbaan en gingen we opstijgen. Nog nooit meegemaakt dus, maar wat een raar gevoel! Ook weer een traantje weg moeten pinken door spanning, besef dat het eindelijk zover was en het feit dat zo'n zwaar vliegding toch echt de lucht in kan...Ik had speciale oordopjes in die de druk langzaam doorlieten, waardoor ik totaal geen last had van
mijn oren: die kan ik echt iedereen aanraden! Goed..en toen begon de lange vlucht. De Captain verwachtte een snelle vlucht van 9 uur en 45 minuten met 2 momenten van lichte turbulentie (heb wel wat gevoeld, dat zal het wel zijn geweest dan?). Het was helaas wel heel bewolkt, dus heb van IJsland niks kunnen zien en van Groenland een heeeeel klein beetje, wat overigens wel ontzettend mooi was! Boven Canada werd het weer helder en heb ik kunnen genieten van bergen en grote weidevlaktes. Moest af en toe wat over mijn buurman heen hangen, maar dat vond hij niet zo erg, hij wist dat het mijn eerste vlucht was. Hij heeft me soms ook aangestoten als er weer wat te zien was, erg aardig :) Het eten was verder prima in het vliegtuig, kreeg om de haverklap drinken met wat
lekkers. Heb in ieder geval geen honger geleden! Op het schermpje waren een hoop films, muziek, series etc. om uit te kiezen. Heb Pirates of the Carribean 4 gekeken en een paar afleveringen van The big bang theorie. Die 10 uur 'vliegen' echt voorbij! Had nog maar net mijn dopjes weer tegen de druk of ik voelde al dat de landing werd ingezet, 3 kwartier van tevoren. Het hoogste dat we hebben gevlogen is iets meer dan 11 km en de koudste buitentemp. was iets van -60 graden celcius. Hoogste snelheid was bijna 1100 km/h.We zijn over San Fransisco heen gevlogen en waren al bijna boven Santa Cruz toen we weer gingen draaien. Ik moet zeggen: dat is niet mijn favoriet, aangezien ik last heb van wagenziekte. Ik hoopte maar dat het snel voorbij zou gaan. Vlak voor de landing vlogen we vlak over het water, wat ook best spannend was. De landing zelf ging heel gesmeerd en het voelde anders dan dat ik van te voren in gedachten had. Het taxien daarna naar de gate toe was ook niet echt prettig ivm de wagenziekte. Eenmaal aangesloten op de slurf gingen Markjan en ik onze eigen weg, aangezien ik met geen mogelijkheid aan Markjan gelinkt mocht worden. Toen ik aan de beurt was bij de
douane zag ik al dat hij mijn verhaal niet geloofde. Hij geloofde niet dat ik echt terugwilde en ik was ook nog eens vergeten mijn terugticket uit te printen, dus ik kon hem niets laten zien. Al wel vingerafdrukken moeten geven+foto (moet iedere reiziger) maar toen moest ik helaas naar de secondary check....('sh*t, dit is niet goed!'). Daar paspoort+papiertje inleveren (in het vliegtuig moet iedereen papiertje invullen met naam, plek waar je verblijft, hoeveel geld je mee hebt etc.) en maar in de wachtruimte gaan zitten. Na een tijdje naar voren geroepen om nogmaals mijn verhaal te vertellen. Dan weer gaan zitten, wachten, naar voren, vragen beantwoorden, zitten, wachten, naar voren, vragen beantwoorden, zitten, wachten...toen kwamen de stempels uit de la en was ik toegelaten! Toegegeven: ik heb peentjes gezweet en mijn hart heeft flink wat te verduren gehad! Inmiddels waren we bijna een uur verder en was Markjan zich al flink zorgen aan het maken. Die zat in de aankomsthal te wachten met de taxichauffeur die ons naar Santa Cruz zou brengen. Gelukkig kwam ik toch nog door de poortjes naar buiten.
Chauffeur Chris was niet zo'n prater en heeft ons bijna zwijgend met een bijna 1,5 uur durende rit naar Santa Cruz gebracht. Ik was kapot en had tegelijkertijd ook adrenaline. Sara, de huisbazin, was thuis en daar hebben we eventjes mee gepraat. Toen ik eenmaal binnen even aan het bijkomen was, geschiede het eerste wonder al: er vloog heel even een kolibrie bij de bloemen bij het raam!! Geweldig, ik had dat vogeltje altijd al willen zien en ik was nog geen uur in sCruz of ik zag er al een..heb er tot nu toe ook nooit meer 1 gezien. Na een tijdje hebben we de fiets gepakt en zijn we eerst wat gaan eten in de stad bij een leuke tent. Veel te grote portie natuurlijk pff. Daarna zijn we doorgefietst naar het strand. Apart om daar te zijn na er zolang naartoe te hebben geleefd! Op de terugweg hebben we boodschappen gedaan. Safeway zit het dichtste bij ons huis en is 24/7 open. 's avonds heb ik Tania, onze huisgenoot, ontmoet. Ontzettend leuke meid/vrouw met echt mexicaans temprament! ;)

Donderdag: De eerste dag alleen. Markjan moest weer aan het werk, ik heb lekker uitgeslapen en getreuzeld. Tijdens de lunch hebben we in stad afgesproken. Daar hebben we gegeten bij een klein tentje aan de hoofdstraat Pacific Avenue. Ik ben toen een stukje met hem meegefietst naar Ross, een leuke, goedkope, winkel met vanalles en nog wat. Ook heel goedkope merkkleding wat niet meer wordt verkocht in de gewone winkels. Er zou ook World Market zitten, een winkel met vanalles van over de hele wereld, maar die had ik nog niet gevonden. 's avonds ben ik met Markjan meegeweest naar de frisbee op het strand. Daar de eerste mensen ontmoet waar Markjan het regelmatig over had, leuk! En...ik heb een walvis gezien in de baai! Tijdens de game stond ineens iedereen stil en schreeuwde iemand: look, a whale! Die kwam een paar keer boven om te ademen en toen was ie weer weg..prachtig! Ook een mooie zonsondergang gezien. We zijn via de boardwalk weer terug gegaan naar onze fiets. De boardwalk is een soort van indoor-kermis lijkt het wel! Hoop lawaai van muziek, overal van die kasten met grijp-armpjes en een complete indoor-midgetgolfbaan..heb nog nooit zoiets gezien. Moe gingen we snel naar huis.

Vrijdag: Zelfde riedeltje 's ochtends: ik uitslapen, Markjan werken... :D Daarna elkaar in de stad ontmoet tijdens de lunch. Dit keer een broodje gegeten van de italiaan, erg lekker! Daarna heeft Markjan me gewezen waar World Market was... gewoon tegenover Ross duszz. Ze hebben daar choco-pasta en melk-hageslag! Bij de kassa heb ik een Nederlandse vrouw ontmoet, Esther.Bleek al 11 jaar in Amerika te wonen. We hebben gelijk nummers uitgewisseld. 's avonds hebben Markjan en ik weer samen boodschappen gedaan. De man op de vleesafdeling raadde ons aan om zaterdag te gaan kijken naar de walvissen, die komen jaarlijks met veel tegelijk in de baai (Monterey Bay).

Zaterdag: We hebben de fiets gepakt en zijn gaan fietsen langs de kust van Santa Cruz: onwijs mooi! De golven beukten tegen de kliffen aan, het leek wel onweer. We zagen al dat het erg druk was op het water, allemaal mensen die de walvissen van dichtbij wilden meemaken. Er was ook iets te doen van ONEILL, weet niet of dat iets met de walvissen te maken had. We hebben van een afstandje een tijdje staan kijken naar de walvissen die tussen de kajakkers en bootjes door omhoog kwamen om te ademen, erg
onwerkelijk en ik had er graag ook tussen gevaren! De jaarlijkse walvissentrek is groot nieuws hier in de omgeving want er komen een heleboel mensen op af. Het heeft ook in de kranten gestaan de dagen daarna. Op youtube staan (oude en nieuwe) filmpjes, check ook mijn facebook!

Zondag: 's ochtends ben ik met Markjan mee geweest naar de frisbee in De Laveaga park. Ongeveer dezelfde club als die van donderdag op het strand. Het was een eindje fietsen, inclusief rotbult, maar het is een mooi park. Het was ook een erg warme dag, dus hebben ons goed moeten insmeren. Ik heb weer wat leuke mensen ontmoet en heb zelf ook nog wat overgegooid met iemand. Dat heb ik natuurlijk meteen moeten bekopen met spierpijn de volgende dag ;) Heb wel een bepaalde gooitechniek wat meer onder de knie gekregen, dat is wel prettig.

Maandag: Halloween! Ben eerst naar de Santa Cruz Guitar Company (SCGC) gefietst om Richard Hoover, Markjan's baas, weer eens te zien. Hij heeft me een rondleiding gegeven, heel erg leuk om het allemaal te zien! Was veel groter dan ik in gedachten had. Ook meteen een SCGC sweater besteld. Markjan en ik hebben samen geluncht toen ben ik in de stad gebleven om nog leuke outfits te scoren. Het was al erg druk met allemaal verklede mensen. Het centrum was afgezet en de jongste kindertjes waren al bezig met
'trick or treat'. Al die kindjes in van die kleine pakjes (dracula, beren, elfjes)..zoooo schattig! Heb op de valreep nog een leuk verpleegsterspakje met 'bloedspetters' kunnen scoren met idem kousen en een rode pruik (alles voor de helft van de prijs, leuk!). Heb voor Markjan een wit judopak gehaald bij kringloopwinkel, helaas was het nepbloed op dus moest ik wat anders verzinnen (ketchup?). In de supermarkt hebben we 2 potjes goedkope knalrode nagellak gekocht:
werkte ook heel prima! Zo heeft markjan nog snel zijn outfit compleet gemaakt. Resultaat: zie foto's! Nurse Hofs with her psychiatric patient ;) In de winkel hadden we ook snel nog wat snoep gehaald, want we zagen de oudere kindjes al rondlopen voor 'trick or treat'. We waren nog niet thuis of de eerste kwamen al aan de deur. Bij de laatste had ik mijn pakje al aan, deed open en de reactie was: 'woooow...what's that on your dress?' ik zei:'blood', zij: 'not real blood right?' Haha schatjes :) We wisten verder niet zo goed wat we konden verwachten in de stad, maar hoopten op een leuk feestje. Eenmaal in de stad zijn we Pacific Avenue op en neergaan lopen, zoals iedereen dat deed....en dat was het eigenlijk ook wel. Geen muziek, geen feestjes en toch wel een beetje een vijandige sfeer. Ons was ook geadviseerd om op te passen voor bendes die elkaar daar opzoeken. Er was ook veel politie op de been. Na een uur zijn we maar weer naar huis gegaan. Had toch echt wel verwacht dat er nog een leuk feestje zou zijn, zoals dat in NL nog wel eens gebeurd bij dorpsfeesten: live-band, muziek die uit boxen knalt, biertaps..maar helaas gaat dat hier dus anders haha wisten wij ook veel..Toch erg leuk om eens mee te maken!

Dinsdag: Ik had nergens zin in. Had geen heimwee, maar wilde hier ook niet blijven. Alles irriteerde me aan de winkels, de heuvels, de fiets etc. Ben dus lang in bed gebleven en ben er alleen uitgekomen om naar de stad en de winkel te gaan tijdens de lunchpauze van Markjan. Achja, moet kunnen toch? De eerste dagen al zoveel mee gemaakt en mezelf gepusht om veel te beleven. Nu was het even genoeg.

Woensdag: Tijdens de lunchpauze heeft Markjan onze pas gekochte auto opgehaald! Hij heeft zo goed onderhandeld dat hij iets meer dan een derde van de prijs af heeft weten te lullen..stoertje ;) Hij heeft me al die tijd voorgehouden dat het een kleine pick-up zou zijn (ik wilde namelijk een asociaal groot ding) dus ik was een beetje teleurgesteld. Toen hij ermee aan kwam zag ik dat hij me al die tijd voor de gek heeft gehouden, het was toch een big-ass truck! 's avonds natuurlijk direct
ermee naar de winkel geweest, hoeven we die grote waterverpakkingen ook niet meer mee te nemen op de fiets! :D 's avonds zou ik misschien met Tania mee naar Tango-les, maar dat heb ik niet gered met eten. We hebben afgesproken dat we donderdag naar Zumba zouden gaan.

Donderdag: De auto moest eerst maar eens naar de garage, de remmen doen het niet lekker (ze piepen en als je langzaam rijdt en zacht remt dan wil die nog wel eens plotseling stilstaan). Dat wist Markjan al wel toen hij hem kocht, o.a. daardoor heeft hij ook zoveel van de prijs af kunnen krijgen. Helaas kon dat vandaag niet, mogrgen dan maar. In de lunchpauze hebben we hamburgers met friet gegeten bij Jack's, die hebben de lekkerste burgers! Daarna meteen schuldgevoel, dus 's avonds zouden
we maar gewoon weer gezond tofu eten ;) Ben daarna doorgeweest naar Ross om fitnesskleren voor zumba te kopen. Wel gelukt, maar moet nog ergens een leuke echte zumba-broek vandaan halen. Het weer was wel omgeslagen, het kon elk moment gaan regenen en het begon koud en winderig te worden :( gelukkig hebben we nu de auto zodat we van het weekend wel leuke dingen kunnen gaan doen. 's middags heb ik een mail getypt naar de directeur van de Santa Cruz Westside Animal Hospital. Richard had hem ontmoet vorige week en hij zei dat ik hem altijd mocht bellen of mailen. 's avonds Zumba is niet meer doorgegaan, Tania kwam maar niet thuis en ik wist niet waar het was..helaas, andere keer dus! Na het eten zijn Markjan en ik met de auto opnieuw naar Ross en World Market geweest. We slapen niet zo lekker op het bed en hebben daarom een 2de topdek gekocht (er bleek er thuisgekomen toch al 1 op te liggen..) en ik heb een nieuw kussen gehaald.

Vrijdag (vandaag): Stuk beter geslapen door het nieuwe topdek en kussen! Ben ook meteen heel lang in bed gebleven ;) Markjan in tussen de middag thuis gekomen om te lunchen (is toch wel een stukje goedkoper dan in de stad he..) en nou zit ik hier aan tafel de laatste hand te leggen aan mijn verslag(je)..Heb een mail terug gehad van de directeur en hij vond het goed om van mij te horen. Hij wil graag met me lunchen om verder te praten. Hij neemt zelf geen vrijwilligers aan het ze hebben het heel erg druk, maar hij wil me heel graag verder helpen. Hij heeft contacten waarvan hij denkt dat ik die wel interessant zal vinden (dierenartsen en onderzoeker). Hij vraagt me ook naar mijn CV. Ga hem zo dus maar eens terug mailen, vind het wel spannend hoor! Ik moet zo ook nog boodschappen doen en dan gaan we weekendplannen maken. Weet niet of de auto vandaag al klaar is, maar anders willen we morgen naar het Sequoia park, dat zijn van die mega grote bomen. Moet erg mooi zijn, dus ben benieuwd!

Nou..het is een heel lang verhaal geworden, sorry daarvoor! Maar niet minder interessant denk ik :) Je kunt ook zoveel beleven in een week, zeker als het allemaal nieuw is. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen. Fijne dag allemaal! Of zoals ze hier zeggen: Have a nice one! :)